JULIO
Σ' ένα κράτος ημιμάθειας εν δύσκολη η δουλειά μας
όσους αποφασίσαμε να ζούμε τα όνειρα μας
εμας που εβαλθήκαμε να σπείρουμε τη γνώση
τζαι να μείνουμε σηκούμενοι στην πτώση...
Σ΄ένα βράχο που φυτέψαμε τες πιο καλές μας ρύμες
με ελπίδα του μυαλού σου να ανοίξουμε τες πύλες
ούτε είδες, ούτε άκουσες καθόλου
γι' αυτό τζαι πάλε παρετάς μες στα μισά του δρόμου..
Δαμέ που αμαρτήσαμε, δαμέ που αγαπήσαμε
δαμέ που ο ένας τον άλλο εσκοτώσαμε τζαι εζήσαμε
δαμέ στην Κύπρο σου, μέσ'στην φουσκούα
εφκάλαν σου την βράκα τζαι εφορήσαν σου φουστούα!
Σε μίση σπιθαμή νησί ρε μιτσή
εμείς εβάλαμε φωθκιά ο δρόμος σου να φωτιστεί
τζαι εσύ ετζοιμάσουν! Πάντα τζοιμάσαι..
Τζ΄όποτε σε ξυπνούσα ενευρίαζες θυμάσαι?
RENEGADE
Σ' ένα τόπο εγεννήθηκα τζαι εμάθαν με να σκάζω
που μιτσής πάντα είχα άδικο τζαι έπερε να μάθω
δίχως κάποιος να μου μάθει ή να ξέρει να απαντήσει
πως μπορεί τούτος ο τόπος να γυρεύκει ακόμα λύση
πως μπορεί ο τόπος τούτος να με διαπαιδαγωγήσει
αφού ούτε οι μάππες εν με εμπνέουν ούτε οι κόντρες τζιαι τα μίση
που αρνιά αποβλακωμένα που ψάχνουν ποιος να τα μαντρίσει
τζαι κανένας εν μπορεί τούντο κακό να σταματήσει
τζ'ήβραν πρόφαση την κρίση να αρκέψουν παρανομίες
να καταργηθούν Κυριακές, γιορτές μα τζαι αργίες
να δουλεύκεις σαν τον σκλάβο τζαι να λέεις τζαι ευχαριστώ
να κάμνεις όνειρα με μειωμένο βασικό μισθό
τζαι έρκουμε τζαι απορώ πως εννα πάει μπροστά ο τόπος
όταν ούτε που ψηφίζεις εν αξίζει καν ο κόπος
άλλα τάσσουν τζι άλλα κάμνουν, τρώεις την εσύ στο τέλος
τρώσειν σπάζουν διασκεδάζουν τζαι ο τόπος μοιρασμένος…
Τζαι μηνίσκω απορημένος που εν αντιδρά κανένας
μες τα internet ποζάρουν τζι η βλακεία πας το βλέμμα..
Θέλουμεν τα τζαι παθαίνουμε τα… τζαι ο τροχός γυρίζει…
τζαι ο τούρκος μες τες θάλασσες μας πάλε αλωνίζει…
Αγαπημένη μου πατρίδα εν σε γνώρισα ποττέ
αλλά είχα πάντα μια κρυφή αγάπη μέσα μου τζαι δέ
κάμνω ότι μπορώ τζι ας ξέρω πως εν λλίο
γι' αυτό θα αφήκω στίχους για να ξυπνήσουν ούλλοι πριν να φίω…
JULIO
Σ' ένα τόπο που νομίζουν ούλλοι ότι εν μεγάλοι
επιάμε τα μικρόφωνα να σπάσουμε την πλάνη
τζαι οι ρουφκιάνοι, έχουν μας μόνιμο στόχο
πάντα εδιούσαν πρώτο τον καλό σε τουντον τόπο
Σε μια χώρα που οι σύγχρονοι σωτήρες μας εν γάροι
αντλούμε φως που το φεγγάρι τζαι φωτίζουμε σαν φάροι
το σκοτάδι, που πασχίζουν να απλώσουν
οι καρέκλες τους εν σάπιες τζαι όπου να 'σαι εννα λιώσουν
σε τούτον εποντάραμε τζαι στο μυαλό σου μόνο
δαμέ που εμοιραστήκαμε σε ραπ τζαι beats τον πόνο
δαμέ που εννα αφήσουμε την τελευταία πνοή μας
εννα μάθουμε αν ήταν δώρο ή ποινή η ζωή μας...
Δαμέ, κάπου ανοιχτά της μεσογείου
αρνηθήκαμε το νού του πλυντηρίου
είπαμε ότι, ότι είδαμε εννα το πούμε
κοίτα με που δίννω κόμπο κομπολόγια λόγια ανάλογα τζαι ίσα με την φυλακή τους!
Εγώ εννα κάμω αντάρτικο που το pc τους
θα κατεβώ μέσα στο σπίτι τους υπό μορφή αρχείου
τζιαι εννα δείξω στα παιθκιά τους που το ψέμα πως να φίουν...