Pero, o mellor, atópase coa mai nun ceo que il nunca imaxinou e quétanse as cariñas das súas almas de nenos, mentres il, o seu meniño, cántalle a canción que lle cantabamos sempre os tres irmaus. Hoxe pensa que lla cantará il soliño, pero non sabe que nos, a modiño, farémoslle, desde eiquí, un dúo de cegos
"Miña nai, miña naiciña
Como a miña nai, ninguna
Que me quentaba a carña
Co caorciño da sua
Co caorciño da sua
O corpiño me quentaba
E deitábame no berce
E a biquiños me arrulaba"