[ورس 1]
بزار بگم از کشورم و خاک مردمی که تا به حال به خودش کم ندیده مرگ و میر
مردمی که با عدالت بیگانه اند و واسه پول بالا میرن از دیوار هم
ملتی که به باورش تو هر نقطه پشت کرد همون ملتی که با درد و عقده رشد کرد
عقداه ای که باعث شده حرفام رو دیکته کنم و من و اینبار کشیده پشت میکروفن ام
خب حالا که با دردا جنگ داره قلب بیا فلش بک بزنیم به چند ماهه قبل
وقتی که توی اصفهان دکتر مملکت به اعتبار و آبروی ایران حمله کرد
اون نامرد پست لباس جراحی میپوشید اون نامرد پس از زدن داروی بیهوشی
اعتقاد و عملش با هم تناقض میکرد و به دخترا رو تخت عمل تجاوز میکرد
[همخوان]
این ایرانه که میشه تیکه بارش که رو نقشه بدنش شده تیکه پاره
حتی تیکه هاش رو دست یه مشت شغال نمیدم این باور منه بدون که شعار نمیدم
میخوام که دیگه کشورم صدمه نبینه میخوام که دیگه از جایی صدقه نگیره
ولی نمیشه تا وقتی هم رو دور میزنیم و واسه پیروزی رو همدیگه پل میزنیم
[ورس 2]
زندگیم رو گذاشتم پای چند خط شعر تا باهاشون بتونم بدم فرهنگ شکل
فرهنگ کسی که غم رو تو قلب ما ریخت اونایی که هنوز موندن تو ماقبل تاریخ
دیگه حتی فایده نداره خود فریبی فکر نکن به همه مشکلات حریفی
اینا وقتی حسابت پره باهات فامیلن و وقتی که حسابت خالی شد غریبی
نه حس دوستی نه حس کمک داریم ولی پای پول باشه میکنیم کتک کاری
چرا راه دور بریم وقتی داریم میبینیم واسه کمک به زلزله زده ها هم شک داریمبدون که تک تکه ماها اسیر گناهیم بدون همگی موندیم تو این مسیر دو راهی چنین بار سنگینی تو دل وقتی داریم پس تا فتح قله ما راه سختی داریم