Ik werd vijftien jaar die zomer Dat mijn ouders gingen reizen Ik zou op het huis gaan pa**en Natuurlijk moest ik me bewijzen En het was of het vanzelf ging Toen ik jou had meegenomen In het westen werd de hemel Violet boven de duinen En er viel een vreemde stilte Over dennenbos en tuinen En ik zag iets in je ogen Dat mij zo onzeker maakte En we keken naar beneden En jouw hand lag in de mijne Net als duizend jaar geleden En je vroeg "Blijf je bij mij Wanneer het donker wordt?" Eerst was alles even prachtig Maar daar leer je gauw aan wennen En jij bleef niet lang het meisje Dat ik graag had leren kennen Nu komt steeds meer koude argwaan En meer afstand in je ogen Je gezicht verliest het zachte
En je mond de tere bogen En we hebben op een avond Voor het eerst gemeen geslagen En daarna was er stilte Vol onuitgesproken vragen Blijf je bij mij Wanneer het donker wordt Misschien komt er eens een zomer Dat we over alles heen zijn Misschien voor ons beiden samen Misschien zullen we alleen zijn Maar we zullen elkaar kennen En ons weten aan te pa**en Ongelukkig of gelukkig Hoe dan ook Als we weer onder de hemel staan Dan is het bij ons afscheid Of we blijven samen doorgaan En dan is het ook voor altijd Maar we weten wat we deden En jouw hand ligt in de mijne Net als duizend jaar geleden Blijf je bij mij Wanneer het donker wordt