Rozdział 16
Ap 16,01 Potem posłyszałem donosny głos ze swiatyni, mówiacy do siedmiu aniołów:
”Idzcie, a wylejcie siedem czasz gniewu Boga na ziemie!”
Ap 16,02 I poszedł pierwszy, i wylał swa czasze na ziemie. A wrzód złosliwy, bolesny,
wystapił na ludziach, co maja znamie Bestii, i na tych, co wielbia jej obraz.
Ap 16,03 A drugi wylał swa czasze na morze. I stało sie ono krwia jakby zmarłego, i
kazda z istot zywych poniosła smierc - te, które sa w morzu.
Ap 16,04 A trzeci wylał swa czasze na rzeki i zródła wód: i stały sie krwia.
Ap 16,05 I usłyszałem anioła wód, mówiacego: ”Ty jestes sprawiedliwy, Który jestes,
Który byłes, o Swiety, ze tak osadziłes.
Ap 16,06 Poniewaz wylali krew swietych i proroków, krew równiez pic im dałes. Godni
sa tego!”
Ap 16,07 I usłyszałem, jak mówił ołtarz: ”Tak, Panie, Boze wszechwładny, prawdziwe
sa Twoje wyroki i sprawiedliwe”.
Ap 16,08 A czwarty wylał swa czasze na słonce: i dano mu władze dotknac ogniem
ludzi.
Ap 16,09 I ludzie zostali dotknieci wielkim upałem, i bluznili imieniu Boga, który ma
moc nad tymi plagami, a nie nawrócili sie, by oddac Mu chwałe.
Ap 16,10 A piaty wylał swa czasze na tron Bestii: i w jej królestwie nastały ciemnosci,
a ludzie z bólu gryzli jezyki
Ap 16,11 i Bogu nieba bluznili za bóle swoje i wrzody, ale od czynów swoich sie nie
odwrócili.
Ap 16,12 A szósty wylał swa czasze na rzeke wielka, na Eufrat. A wyschła jej woda,
by dla królów ze wschodu słonca droga staneła otworem.
Ap 16,13 I ujrzałem wychodzace z paszczy Smoka i z paszczy Bestii, i z ust Fałszywego
Proroka trzy duchy nieczyste jakby ropuchy;
Ap 16,14 a sa to duchy czyniace znaki - demony, które wychodza ku królom całej
zamieszkanej ziemi, by ich zgromadzic na wojne w wielkim dniu wszechmogacego
Boga.
Ap 16,15 ”Oto przyjde jak złodziej: Błogosławiony, który czuwa i strzeze swych szat,
by nago nie chodzic i by sromoty jego nie widziano”.
Ap 16,16 I zgromadziły ich na miejsce, zwane po hebrajsku Har-Magedon.
Ap 16,17 Siódmy wylał swa czasze w powietrze: a ze swiatyni od tronu dobył sie donosny
głos mówiacy: ”Stało sie!”
Ap 16,18 I nastapiły błyskawice i głosy, i gromy, i nastapiło wielkie trzesienie ziemi,
jakiego nie było, odkad jest człowiek na ziemi: takie trzesienie ziemi, tak
wielkie.
Ap 16,19 A wielkie miasto rozpadło sie na trzy czesci i miasta pogan runeły. I wspomniał
Bóg na Wielki Babilon, by mu dac kielich wina - gniewu zapalczywosci
swej.
Ap 16,20 I pierzchła kazda wyspa, i gór juz nie znaleziono.
Ap 16,21 I grad ogromny o wadze jakby talentu spadł z nieba na ludzi. A ludzie Bogu
bluznili za plage gradu, bo plaga jego jest bardzo wielka.