Pompa, serce maszyny mej,
Tłoki gniotą, gniotą z organiczną mocą.
Pompa, serce maszyny mej,
Tłoczy wiarę w mą niemoc
Detonując ego.
Pompa, duszy maszyna,
Naoliwia nadzieją
Ludzki kombinat.
My maszyny w duszy rzęzimy,
W głębi serca broczymy.
My maszyny w głębi duszy rzęzimy,
W myślach prawdę gubimy.
Człowiek, niezniszczalna maszyna,
Wątła niczym pajęczyna.
Serce, wierny sługa i druh,
Płacze moimi łzami
Czując mój ból.
My maszyny w duszy rzęzimy,
W głębi serca broczymy.
My maszyny w głębi duszy rzęzimy,
W myślach prawdę gubimy.