Slepoga gavrana krila su nosila
Od visina Prokletija sve do
U ti?ine Dunava
Proli mi krvcu preko kamena
Kruna trnja u blatu zga?ena
?iva mi rana ostala
Breme gorko, telo mi trovala
I nikada nije zacelila
'Te?ak je teret vremena
ve?nih zima i snegova>
O?ajno srce bez spokoja
Vodi kroz senke beskraja
Grli ni?tavilom zaborava, jer
Mertva se du?a tetura precima
Ka kraljevstvu mrtvih gavrana
Bezimenom pesmom zvana
Mrtva se du?a vu?e ?alosna
Kroz kraljevstvo mrtvih gavrana
[Glad, B. Belo?evi?, 7512]