Więc to nie tak jak było w książkach
Więc to nie tak jak na polanie
Kwiaty w zielonej porcelanie
We włosy wpięta dumnie wstążka
Jak ważka gdy nad oceanem
Lat naszych młodych się uniosła
Więc to nie tak jak było w książkach
Więc to nie tak jak na polanie
Ten, kto wymyslił wiarę i dynamit
Czy widzi czemu dziś służą?
Ten, który chmury rozwieszał nad nami
Na jaką liczy dziś burzę?
Ten , kto ucieka do najdalszej ciszy
By bicie serca usłyszeć
Czy słyszy krzyku porzucone słowa?
Czy własny sen kołysze?
Więc to nie tak jak było w książkach
Więc to nie tak jak na polanie
Kwiaty w zielonej porcelanie
We włosy wpięta dumnie wstążka
Jak ważka gdy nad oceanem
Lat naszych młodych się uniosła
Więc to nie tak jak było w książkach
Więc to nie tak jak na polanie