Villfar for ivi heijo
- far ivi skog med vengjo
Etter si syster å leite
- meg tvingar elskog
Han rei ivi dy og dikje
Og ivi sjau kongerikje
Han rei ivi dy og dalar
Og ivi sjau møyeslalar
Villfar rei seg me borge
Der sat ei havsfru og kvilte seg
Eg hev alli set venere viv
Sie eg såg Sylvklar, syster mi
Eg sko deg gejeva mi kåpe blå
Må eg di vene terna få sjå
Hav du sjav do kåpe blå
Du skol vel mi terna få sjå
Hør meg no terna
- eg spørje deg må
Hor e du etta og komi ifrå?
Kongje min fader, og dronning mi mor
Villfar het min yngste bror
Villfar honom rann, tårir på kjinn
Så e de Sylvklar kjær systeren min
Høyre du Sylvklar hot eg seier deg
Lyster du heim atter fylgja med meg
Villfar ha seg en gagare spak
Han sette Sylvklar uppå hans bak
Villfar utav garden rei
Havfruva stod atter sie hendane vrei
Havfrua vart så etrande vrei
At hun flaug sunde i finterstein