Τον τελευταίο καιρό έχω χαθεί, δεν μιλάω
Κοιτάω τη γη που πατάω, παρατηρώ τους ανθρώπους
καθώς στους δρόμους περπατάω σα χαμένος
Αυτό το μέρος μ' απωθεί μια εποχή που είμαι μονίμως χεσμένος
Απ' την αρχή ερωτευμένος μ' ένα πράγμα
Φτιαγμένος να περιμένω το θαύμα
“Με τετοιο καρμα δεν πας πουθενα” γράφω σ' ένα χαρτί
και το πετάω στα σκουπίδια για ν' αρχίσω απ΄την αρχή ξανά
Βάλε το beat κι ένα κανάλι να γράφει
Θα βρω κάτι, που 'χει συμβεί και το 'χω πάθει
Έχω κάνει τόσα λάθη, άρα κάτι θα 'χω μάθει
Απ' τα λάθη μαθαίνεις μα και τ' αντίστροφο υπάρχει
Μαθαίνοντας κάνεις λάθη, στην πορεία
Η ζωή είναι σκληρή, δέκα αστεράκια ταινία
με ‘σενα πρωταγωνιστή. Τι θα αποτυπωθει
αν θες πχ σε μνήμες να χαρακτεί, αυτο εχει μονο σημασια. Εγώ;
Καίω το screenplay, πατάω το play
Γράφω και ψάχνω το κατάλληλο wordplay
Μια γυναίκα σαν του Ray, μια φωνή όπως στο “Hey”
μια παρουσία μαγική στην τελική για να μ' εμπνέει
Και να γράφω, το τείχος σου με λέξεις να βάφω
Σου φτιάχνω εικόνα καλλιτεχνική, σαν τον ζωγράφο
Στην αρχή θα απορείς, μετά θα αναρωτηθείς τι το κάνει τόσο γαμάτο
Η φυσική ροή των πραγμάτων
Chorus: (x2)
Burn you
I ‘m gonna burn you
I ‘m gonna burn you
Come on
Είναι παράξενες οι μέρες αυτές, όχι θαυμάσιες
Μέρες χαμένες, σκοτεινές ομώς ταυτόχρονα αξιοθαύμαστες
Μέρες γεμάτες αλλαγές, αναπολώντας στιγμές
Στον ίδιο δρόμο που περπάτησες χθες
Φιλιά κι αγκαλιές, μπινελίκια, μπουνιές
Πως την έχω δει; Δεν κόβεται ο αμανές
Λυρικές κουτουλιες ενω η ζωη μου ριχνει ΚΟΥΤΟΥΛΙΕΣ, oh yes yes
Δε θέλουμε να γίνεις γιεγιές
Είναι κλισέ μα και αλήθεια
Αυτές είναι ρίμες ειν' αληθινές
Παίζω με τις φωνές
Αφού δεν έχω τίποτα άλλο να παίξω
Είμαι παιδί κλεισμένο έξω απ' τις ... τι λες;
Εύκολη η ρίμα, ο στίχος όμως καθόλου
Ριμές του κώλου γράφουν όλοι, στίχους καθόλου
Ριμες του κώλου κι εγώ, πάω κατά διαόλου
Κι όλοι με μπριζώνουν
Μιλάν σαν να μ' υποτιμούν
Βάζουν τα raps μα δεν ακούν
Να πάνε να γαμηθούν
Θέλουνε να με δουν
Στο μάτι μ ακουμπουν
Είμαι φωτιά κι αυτό που κάνω θ' ακούσεις μετά, Boom
Chorus:
Burn you
I ‘m gonna burn you
I ‘m gonna burn you
Come on
Κι ειλικρινά μιλώντας, έγραψα μαλακίες αρχίζοντας
Θολό τοπίο ο ορίζοντας, μα έμαθα ρωτώντας
Πιο κάτω κι απ' το μέτριο μα κάτι δικό μου δημιουργώντας
Γράφοντας ό,τι ζω και ό,τι γράφω ζώντας
Στα τυφλά, ή κάθε βράδυ τύφλα
Δεν κοιμάμαι τη νύχτα, αφού ο ήλιος αν φωτίζει
κάνει τα όνειρα μου πιο ζωντανά. Κάποιες φορές φοβάμαι
μ' άλλες πετάω αφού γίνεται ό,τι θα ΄θελα
Όπως με ‘σενα ανάσκελα μα με κενή αγκαλιά
Τα λεφτά φέρνουν χαρά, αφού ό,τι θέλεις να κάνεις
Γινέται τώρα κι όχι μετά, δεν κάνω πλάκα
Δεν είναι χρηματολαγνεία μα χρειαζόμαστε φράγκα
Αλλάζουμε...