Tankarnir sveima sum fallandi flykrur í vindi, í vindi.
Í vindeyga lýsir títt ljósa og lokkandi yndi, títt yndi.
Sum ljósið, ið dreymurin sá,
mín saknur, mín langtandi trá.
Hin fullkomna løtan í djúpari kvirru seg fjalir, seg fjalir.
Hon er mær ein gáta, við gløðandi hjarta mítt spælir, hon spælir.
Ein dreygur, ið so gjarna vil.
men er bara als ikki til.