[Intro]
Αφήνω πίσω μου συντρίμμια
κρύβομαι στην ασχήμια που με κάλυψε
τα φώτα έσβησαν
τα πνεύματα ηρέμησαν
λιποθύμησα δύο νύχτες
ξύπνησα μέσα στα μυαλά σας στριμωγμένος
τέρας στη ψυχή
άκου αυτό
[είμαι φθορά ο γαμημένος]
[Verse 1]
Σπάνε πρωτότυπα σπάνε μήτρες
σπάνε εκμαγεία φτύνω πίκρες
σπάνε τα νεύρα μου τρώω φρίκες
μάχη λεκτική ανάμεσα σε τι;
πέρασαν κι έφυγαν ,πέρασαν μ' έκαναν
(;)
δεν τ' απέφυγα
γίναν αγκάθι του Άλφα τα λάθη
θαύμασ' τη βρώμα τους μπροστά σου ανοιχτοί όλοι οι τάφοι
Διάλεξε που θα πέσεις ,στα φίδια; στο θειάφι;
είμαι τρελός κάνω όνειρα
δεν παθαίνω εγκαύματα στην καθημερινότητα
ο στίχος νόημα ο ήχος κόλλημα το ρίγος πρώιμα
σκορπάει καρφιά στην είσοδο σκίζει γόνατα
κάτω απ' τη γη τρία πατώματα
στο τέταρτο κρύβουν τα πτώματα
Στα όνειρα μου τρεις οφθαλμοί του κόρακα
στα τέσσερα στήνονται αυτόματα
επιβιώνω ανώφελα κολλώντας κηδειόχαρτα
στη μουσική του ψεύτη κόλακα
[κι είμαι φθορά]
Αν νιώθεις άκου με ,αν όχι άσε με
σε νοιάζει που δεν νοιάζομαι
η τρέλα μοιάζει με τον κόσμο μου ,τη μοιράζομαι
[Κι είμαι φθορά ο γαμημένος]
[Verse 2]
Ζώης γεωμετρία κρύα
αριθμητική συν πλην ατέλειωτη πορεία
τετραγωνιζώ φαύλους κύκλους ,δε φοβάμαι τις στροφές
τα πάντα κρίνονται σε μια ευθεία
Γραμμή από την μέρα που γεννήθηκες
γραμμή αγάπησες αναστήθηκες
είμαι φθορά ο γαμημένος κι αυτό φάνηκε
δε γούσταρες μου φάνηκε;
Άκου αυτό
Η καριόλα είναι για ξύλο όταν κάνει το δικό σου φίλο
φίλο του κώλου της
έπειτα πόρνη στο έλεος του διαβόλου της
στο τέλος στάχτη μαζί με τον καριόλη της
Άστ' αυτό ,το ρουφιάνο αναφ΄τον
νοητικό επίπεδο άφταστο
σε κύκλους άπληστων είμαι φθορά
Άκου αυτό
είμαι φθορά
Άσ' το αυτό
είμαι φθορά
[...]