؛[مقدمه]؛
چیه چرا دمقی؟
شبا فکر صبح صبا فکر نون
قشنگ نگاه کنی زندگی همون آب بابا نان داده خودمونه حالا یکم شیکتر
؛[قسمت اول]؛
اگه نوچهای نوش جون اربابت،
اونکه ترجیح میده وانو به گرمابه
یادش رفته کرم بوده الان شده پروانه
مثل پول ته جیب شده اعصابت
مرد نیست اونی که بکنه دردو دل
واسنکه پات نلغزه رو زمین بپاش نمک
زندگی یه گناهکار که سزاش منم
روزت مزه نمیده بت میزنی سس،
میگی چرا نمیگیره زیرزمین عضو
ماهم انقد میمونیم تا شراب شیم
تو وایسادی و دیدی که پلاسید
فهمیدی به میوه نیس به تخمه
حرفتو بزنو تش بذار یه نقطه
تقلبیه سلاما خط رو خطه همه تماسا،
هم فاله هم تماشا
مریضه تهران خدا زاری میکنه، چون اعتقاد داره همه آدما خوبن
بدارم کردن تو بند هه،
الانشم خدا کریمه جا شکرش باقیه
گوشا مشتاق شنیدن مژدگانی،
چنیمه زندگی با همه این حرفا
خشم بالا میبره ضریب خطا
بزن قدش زادی به دستم؟
خندیدم و باز شدم جریمه سروان؟؟؟
حرفتو بزن و تمامو کمالش
هرچند توام مهرهای برای نمایش،
توو عصر جوهر و خدکار، هنو مونده قلمِ تو مشکی
ملّا غلطگیرا دنبال سوتیای سحر قریشی
بذار قصّه بگه برامون زمین،
روزا تو خیابون شبا تو کمین
نشیمن نمیخواد حال خوبمون
با خنده نگاه میکنیم به آینده روبرو
شاید، جا هممون تو سیاره دیگهس
میدونی؟ اونا دنبال آبن هرجا که میرن
تا بنویسن قانون براش
هر کیم مخالفه زود به زانو دارد
درمان مداوا هوشیار خودآگاه
جاری و زلال مثل چشمه که میزنه از دل کوه بیرون
گالهرو ببنده اونکه میزد زرب مفت دیروز ،
بهمون گفتن با تلاش، میشه ساخت آینده
آتی ساز شد یه برج که اطرافش راه بنده
روبان ما قیچی شد، قبل بوسهی کلنگ به زمین
چاقوی کنده الان، یه زمانی بود برندهترین...
آغاز شاید خوش یمن شاید نوید یه اتفاق بد
وقتی تشو نشه دید باس رفت تو دلش، داری اعتماد به من؟