De Hoffnung wär hundert Dag ünnerwegs, se seilt von Hamborg no Valparais. Se seilte goot un se seilte hart, se harr so'ne gode un kostbare Fracht. un as de ool nu flucht un gnattert, dor keem de Düvel över de Reeling klattert. Wenn du in tein Dag nan Kan*l mi bringst, denn krigst mien Seel, so woor as du stinkst, bibbert de Ool. De Pott leep negentein Milen toletzt, dor harr de Düvel de Skyseils bisett. Un as se nu kemen in'n Kan*l to Stell, dar seggt de Düvel: "Nu her mit de Seel!" Dor seggt de Ool:"Nu lot di man Tiet, wi got to Anker bi Cape St.Patrick." De Düvel weer vör Freid ganz weg, he leep op de Back, set de Anker op Slip. De ole Timm'mann har grote Freid, he harr dem Düvel sien'n Steert mitvertäut. Un as de Anker nu suust on'n Grund, suust de Düvel mit, disse Swienhund.