Sonbahar yaðmuruyla düþtün kollarýma Kendi ellerinle son vermiþtin hayatýna Hatýrlýyor musun? Önünde uzanan küskün bir doða Belki fýsýldýyordur aðaçlar sana Sürükleniyorsun kurumuþ yapraklar gibi Terk edilmiþ patikalar boyunca Zifiri karanlýðýn içinde ilerlerken göremeden hiçbir þeyi Korkuyorsun hissedince kuytulardan seni izleyen gözleri Buzdan rüzgarlar okþadýklarýnda titreyen ellerini Belki de yalvarýyorsun tekrar yaþamak için o son geceni Þimdilik elveda Gelecek yüzyýllar içinde görüþeceðiz karanlýklarda