Boğucu karanlıkta dolaşan gece körelttiğinde gözlerini Umutsuzca anlamaya çalıştın rüzgarın ne taraftan estiğini Ruhunun derinliklerinde hissediyordun soğuk kar tanelerini Ama takip ettin ağaçların yolu gösteren seslerini Diriltemezdin zaten sarsarak mezarına konulmuş cesedini Ay ışığını gizleyen bulutlar ölümle örttüğünde üzerini Hatırlayamadın hayatının hızla geçen günlerini Unutulmuş anılar çürütürken katılaşmış bedenini Zamanın olmadığını göreceksin, kışın hiç bitmediğini Umut etme hızla akıp seni ışığa götüreceğini Renksiz kar manzaralarına artık biliyorsun gömüleceğini Yalnız kaldın sonunda bilemeden nereye gideceğini Otur ve dinle rüzgarın çığlıklar atarak haber verişini Karanlık ölümünün ötesindeki sonsuzluğun gelişini